برجسته ترین و  زیباترین میدان ایران، میدان نقش جهان،که با نام تاریخی میدان شاه و از سال 1357 با نام میدان امام  زیبا ترین خلقت  معماری و هنر ایرانی و تمامی سازه‌های اصیل این فرهنگ است. میدانی به شکل مستطیل، با عرض 158 و طول 507 متر که در حال بزرگترین نمادهای شهر اصفهان محسوب می‌شود. در چهار طرف میدان نقش جهان شامل عالی‌قاپو، مسجد شاه (مسجد امام)، مسجد شیخ لطف‌الله و سردر قیصریه است. به همراه دویست حجره دو طبقه اطراف میدان که عموما برای فروش صنایع دستی اصفهان به کار برده شده است ،همچنین وجود نمادهای زیست اجتماعی و سیاسی ایرانیان اهمیت این میدان را دوچندان می‌کند. نام میدان نقش جهان برگفته از نام میدانی بوده که پیش از پایتختی اصفهان، در تبریز می‌درخشید. شاه عباس صفوی با یاد خاطره آن میدان، دستور ساخت نقش جهانی را در اصفهان داد تا شکوه و اقتدار پایتخت خود را به رخ جهانیان بکشد اما در میراث جهانی با نام میدان شاه به ثبت رسیده است . در قرن هفده میلادی این میدان از جمله زیباترین میدان‌های جهان به شمار می‌رفت. قدیمی‌ترین دروازه چوگان باقی مانده جهان در نقش جهان است و نشان می دهد این میدان برای شاه عباس که در ایوان کاخ  عالی قاپو بر کل میدان تسلط داشته، محلی برای تفریح و تفرج نیز بوده است. با این همه نقش جهان کارکردهای بیشتری داشته است: مکانی برای رژه ارتش، برگزاری جشن‌های سلطنتی، قاپون اندازی، آتش بازی و همچنین محلی برای بازاریان و خریداران و گردش مردم شهر. امروزه اما مسجد میدان نقش جهان بیشتر محلی برای برگزاری نمازهای جماعت و جمعه، سخنرانی بزرگان، تجمع مردم و گشت و گذار گردشگران شده است. این میدان که در سال 1979 به ثبت میراث جهانی یونسکو رسید.